Σκύρος 28-10-2018
Επιστολή της Μερσύνης Αλεξάνδρου-Μανδηλαρά
Προς τα μέλη του Αδελφάτου
Προς τους φίλους το Μουσείου
Προς κάθε ενδιαφερόμενο
Η παρακάτω ιστορία , που δεν είναι παραμύθι,
ακούστηκε στις 3-8-2010 σε εκδήλωση για το μέλλον του Μουσείου Φαλτάιτς
« Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας αλαφροΐσκιωτος
άντρας και μια αφοσιωμένη σ αυτόν γυναίκα. Σύζυγοι αυτοί, έγιναν το 1964 γονείς
ενός ξεχωριστού παιδιού.
Καμάρωναν για το παιδί τους όχι μόνον οι ίδιοι,
αλλά και οι συντοπίτες τους για το πολλά υποσχόμενο αυτό παιδί, που το λάτρεψαν
ντόπιοι και ξένοι.
Οι γονείς αυτοί κανάκευαν το παιδί τους- όπως κάθε
γονιός- φρόντιζαν να μην του λείψει τίποτε -όπως κάθε γονιός- το μεγάλωναν με
την ελπίδα να το καμαρώσουν κάποτε μεγάλο και τρανό – όπως κάθε γονιός.
Και καμάρωναν πράγματι ο πατέρας και η μάνα, καθώς
η φήμη του παιδιού τους ολοένα και μεγάλωνε και απλωνότανε πάνω από το σπίτι
τους , τον τόπο τους, την χώρα τους.
Σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών
ερχόταν από τόπους μακρυνούς να γνωρίσουν το παιδί αυτό αλλά και τον τόπο που
το γέννησε.
Κι οι γονείς - όπως κάθε γονιός- ολοένα και του
πρόσφεραν. Πούλησαν περιουσία για να το προικίσουν με τα εφόδια εκείνα που θα
το έκαναν ακόμα πιο σπουδαίο.
Μέχρι που το 2001 ήρθε το μεγάλο χτύπημα. Το παιδί
αυτό πληγώθηκε από τον μεγάλο σεισμό που χτύπησε την Σκύρο.
Με λαβωμένο στα χέρια τους το παιδί τους οι γονείς
αυτοί , μη έχοντας τίποτε άλλο να πουλήσουν, έτρεξαν γύρω γύρω για βοήθεια. Το
«κράτος πρόνοια» στις εκκλήσεις τους απαντούσε με ξεμάτιασμα.
Και οι γονείς αυτοί έκαναν οτι θα έκανε ο κάθε
γονιός. Δανείστηκαν για να κάνουν καλά το παιδί τους. Δανείστηκαν από παντού,
και σ αυτή την περίπτωση δεν κοιτάς να μην ξεφύγεις, μην υπερβάλεις, αφού
πρόκειται για την ίδια την ζωή του παιδιού σου.
Το παιδί αυτό έγινε τελικά καλά, αλλά τώρα το παιδί
αυτό, τους το παίρνουν οι δανειστές.
Το Μουσείο Φαλτάιτς- γιατί περί αυτού πρόκειται- το
χάνουν όχι μόνον οι γονείς του, αλλά η Σκύρος»
και η ιστορία κατέληγε:
« Αν χάσουμε το Μουσείο Φαλτάιτς και οτι αυτό
συνεπάγεται, θα πει πως δεν το αξίζαμε ως Σκυριανοί, γιατί η ίδια η Σκύρος το
αξίζει.»
Και πέρασαν από τότε οκτώ ολόκληρα χρόνια ……
Ο Μάνος εν τω μεταξύ «έφυγε» αφήνοντας στην 80χρονη
τώρα Αναστασία να συνεχίζει μόνη της τον αγώνα τους. Αυτόν τον αγώνα να πάρει
πίσω «το παιδί» τους, το Μουσείο.
Και τι κάνουμε όλοι εμείς που είμαστε μέλη του
Αδελφάτου φίλων του Μουσείου, όλοι εμείς που λέμε ότι είμαστε φίλοι του
Μουσείου , όλοι εμείς που θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει το Μουσείο Φαλτάιτς;
Προτείνω όπως , τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι,
συμμετέχουμε με όποιο ποσό ο καθένας μας μπορεί, για να εξασφαλίζεται κάθε μήνα
το ποσό των δόσεων για τα χρέη που έχει ρυθμίσει με δυσκολία η Αναστασία. Να
εξασφαλίζουμε δηλαδή το ποσό των 1.500,00 €, καταθέτοντας την έμπρακτη
συμπαράστασή μας στον λογαριασμό της Εθνικής που επισυνάπτεται παρακάτω.
Σας ευχαριστώ
Μερσύνη Αλεξάνδρου-Μανδηλαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου