Ημερίδα για την επιχειρηματικότητα στο Επιμελητήριο Εύβοιας

Το  Επιμελητήριο Εύβοιας και το ΚΕΣΥΠ  Χαλκίδας  (ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ  Δ/ΒΑΘΜΙΑΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ  ΕΥΒΟΙΑΣ)  διοργάνωσαν την  Δευτέρα  8  Φεβρουαρίου  2016  επιμορφωτική ημερίδα για την  επιχειρηματικότητα. Η  ημερίδα  που σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία, απευθύνθηκε κατά  προτεραιότητα  στους  μαθητές, στις μαθήτριες  και  στους καθηγητές των σχολικών μονάδων του νομού, που πρόκειται να  συμμετάσχουν  στον  4ο  Περιφερειακό Μαθητικό  Διαγωνισμό  Στερεάς  Ελλάδας  για  την  επιχειρηματικότητα  και  την  καινοτομία  καθώς επίσης και  σε  όσους  υλοποιούν  αντίστοιχα  προγράμματα  αγωγής  σταδιοδρομίας.

Ομιλητής  ήταν ο  κ.  Ηλίας  Γεωργίου,  σύμβουλος  επιχειρήσεων, ο οποίος ενόψει και του 4ου Περιφερειακού Μαθητικού Διαγωνισμού εξήγησε αναλυτικά  - προσελκύοντας πραγματικά το ενδιαφέρον του κοινού - τι είναι επιχειρησιακό σχέδιο (business plan), την σημασία κατάρτισής του, τις φάσεις ενός επιχειρησιακού σχεδίου όσον αφορά την εσωτερική οργάνωση της εταιρείας, την μεθοδολογία κατάρτισης επιχειρησιακού σχεδίου κλπ.

Ακολούθως Στελέχη του ΚΕΣΥΠ Χαλκίδας και των Περιφερειακών Νομών διενέργησαν ένα βιωματικό σεμινάριο, προκειμένου οι μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα τι σημαίνει επιχειρηματικότητα.  

Το Επιμελητήριο Εύβοιας έχοντας την δυναμική να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος μεταξύ της επιχειρηματικής κοινότητας και του εκπαιδευτικού συστήματος και έχοντας την πεποίθηση ότι η διασύνδεση της εκπαίδευσης με τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας είναι ζητούμενο μεγάλης σημασίας για την οικοδόμηση ενός βιώσιμου και υγιούς μοντέλου ανάπτυξης στην Ελλάδα, επενδύει συνειδητά σε κάθε πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτό συμμετέχει στην διοργάνωση του 4ου Μαθητικού Διαγωνισμού, μαζί με τα Επιμελητήρια της Στερεάς Ελλάδας και σε συνεργασία με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας με στόχο οι μαθητές να έρθουν σε επαφή με το «επιχειρείν» και να αντιληφθούν, ότι η υγιής επιχειρηματική δραστηριοποίηση είναι ικανή να προσφέρει ισχυρές δυνατότητες δημιουργικής ενασχόλησης.

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΥΒΟΙΑΣ

Η Διαλογή στην Πηγή είναι νομική και ευρωπαϊκή υποχρέωση αλλά και ζήτημα προτεραιότητας

του Στέφανου Σταμέλλου*

Οι εξελίξεις στη χώρα μας αναφορικά με τη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων είναι αντιφατικές και πολλές φορές δυσοίωνες. Κι αυτό έχει να κάνει με τη χρόνια δυστοκία των αρμοδίων, τις πιέσεις των μηχανισμών και των συμφερόντων και τις αδυναμίες της Αυτοδιοίκησης να χαράξει πολιτική και να παίξει τον θεσμικό της ρόλο, που η νομοθεσία και η σύγχρονη πραγματικότητα της επιβάλει.

Με βάση την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, νομική υποχρέωση των κρατών μελών είναι η Διαλογή στην Πηγή, τουλάχιστον για το γυαλί, το χαρτί, το πλαστικό, το μέταλλο και τα οργανικά. Η ως τώρα εμπειρία των ευρωπαϊκών χωρών υπερθεματίζει αυτή την υποχρέωση. Η Διαλογή στην Πηγή και η προώθηση τοπικών προγραμμάτων ανακύκλωσης και κομποστοποίησης έχει αποδειχθεί ότι είναι η οικονομικότερη, περιβαλλοντικά και κοινωνικά φιλικότερη, προοπτική, σε αντίθεση με την πλήρη εξάρτηση από ένα σύστημα διαχείρισης σύμμεικτων στερεών αποβλήτων.

Τι είναι λοιπόν η Διαλογή στην Πηγή(ΔσΠ); Είναι ο διαχωρισμός διακριτών κατηγοριών απορριμμάτων εκεί που παράγονται, για να γίνει στη συνέχεια η ξεχωριστή συλλογή και η ανακύκλωση ή η κομποστοποίηση. Πού παράγονται; Στο σπίτι, στη δουλειά, στο κατάστημα, στο εμπορικό κέντρο κλπ.

Γιατί να κάνουμε ΔσΠ; Αν δεν γίνει έγκαιρα ο διαχωρισμός στην πηγή, εκεί δηλαδή που παράγονται, ο τρόπος που τα πετάμε και ο τρόπος που αναμειγνύονται στη συνέχεια, τα καθιστά εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο να διαχωριστούν με επιτυχία. Είναι τουλάχιστον ανόητο να μην γίνεται ο διαχωρισμός όταν πρέπει με τον πιο απλό τρόπο∙ και να ξοδεύουμε στη συνέχεια μεγάλα ποσά σε υποδομές για να τα ξαναδιαχωρίσουμε και να γίνει η ανακύκλωση, αν αυτό καταστεί εφικτό. Οι πρακτικές για διαλογή των απορριμμάτων μετά την ανάμειξη των υλικών, είτε μηχανικά, είτε με χειροδιαλογή, δοκιμάστηκαν και αποδείχτηκαν ακριβές ή ανεπαρκείς λόγω κακής ποιότητας των ανακτώμενων υλικών, αλλά και αδυναμίας τήρησης στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Κι αυτό γιατί προηγείται η ανάμειξη των ανακυκλώσιμων υλικών κυρίως με οργανικά απορρίμματα της κουζίνας και όχι μόνο, που επιβαρύνουν επικίνδυνα το μικροβιακό φορτίο των απορριμμάτων και αποτελούν σοβαρό υγειονομικό κίνδυνο.

Ινστιτούτο Γεώργιος Παπανικολάου και τοπική ανάπτυξη. Ένα «δώρο» πρόκληση για την Κύμη!!!

Άρθρο του Δημήτρη Κατσούλη

Τέως Δημάρχου Αυλώνος Ευβοίας

Μέλους του Δ.Σ. του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Την προσεχή Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2016, το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών  διοργανώνει, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας,  Επιστημονικό Μνημόσυνο  στην μνήμη του Γεωργίου Παπανικολάου καθότι αυτή η  ημέρα είναι επέτειος του θανάτου του (19 Φεβρουαρίου 1962). Η συμμετοχή του Ινστιτούτου Τεκμηρίωσης, Πληροφόρησης και Έρευνας του καρκίνου «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ» (στο εξής: Ινστιτούτο Γεώργιος Παπανικολάου), του δημοτικού νομικού προσώπου που εδρεύει στην Κύμη, στο Επιστημονικό Μνημόσυνο είναι «πληθωρική» και ανάλογη της εν δυνάμει τεράστιας δυναμικής του.

Είναι πράγματι πλεονασμός να περιγράψει κανείς την εμβέλεια, τη δυναμική αλλά και τις προσδοκίες μίας τέτοιας Δομής  που «εγκαταβιεί» στην γενέτειρα του Μεγάλου Ευεργέτη της Ανθρωπότητας. Απλώς μπορεί να αναλογιστεί την τύχη του τόπου και το βάρος της ευθύνης για να ανταποκριθεί  στην οργάνωση, λειτουργία και κυρίως στη διαφύλαξη του  κύρους που μία τέτοια Δομή έχει ως εκ της «γεννήσεώς της» ως εφόδιο και βάρος. Γιαυτό απαιτείται σύνεση, ανοικτά μυαλά και σοβαρότητα και κυρίως ανοικτά μάτια και κεραίες για να απλωθεί η δράση του Ινστιτούτου, υπό το φως της διαφάνειας και της χρηστής διοίκησης.  

Δεν θα σταθώ στο παρελθόν. Έγιναν λάθη και επικράτησαν μεμψίμοιρες αδυναμίες. Κάποια από τα λάθη δεν είναι πλέον αναστρέψιμα όπως ο τρόπος και το περιεχόμενο της αποκατάστασης του Σπιτιού του Γεωργίου Παπανικολάου.  Δεν θα σταθώ και στις ιστορικές ευθύνες εκείνων που είχαν την πρωτοβουλία. Ο καθένας κρίνεται και από τη διαχείριση της συγκυρίας. Σήμερα πρέπει να στοχαστούμε έναν καινούργιο κόσμο. Σήμερα πρέπει να κοιτάξουμε μόνο μπροστά και κυρίως να αξιοποιήσει ο καθένας την σοφία των λαθών και των αδυναμιών του και να την μετατρέψει σε σύνεση και θετική εμπειρία, σε σοφία δράσης και τολμηρής ευθύνης.

Στη διάρκεια του ενός και πλέον έτους που μετείχα  στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου Γεώργιος Παπανικολάου ορθά διαγνώσαμε το χρέος να ξαναπιάσουμε το νήμα της αποστολής του έτσι ώστε να ξαναγεννηθεί και η προσδοκία της τοπικής κοινωνίας στην αναπτυξιακή του υπεραξία την οποία έτσι και αλλιώς έχει ανάγκη ο  τόπος, η οικονομία του και η κοινωνία.  Η επανασύσταση του Επιστημονικού Συμβουλίου, αυτή την φορά με ενεργητικότητα και αυτονομία στο επιστημονικό και λειτουργικό πεδίο, ήταν το πρώτο ζητούμενο. Η προσαρμογή του Καταστατικού στην αποστολή που είχε το Ινστιτούτου από την ίδρυσή του ήταν το δεύτερο ζητούμενο. Η διαμόρφωση μίας ζωντανής θεσμικής και κοινωνικοπολιτικής σχέσης με την τοπική κοινωνία της Κύμης και της ευρύτερης περιοχής είναι το τρίτο ζητούμενο. Βήματα έγιναν σημαντικά χωρίς να περισσέψουν τα λάθη. Ο δρόμος  για την δυναμική αφετηρία του Ινστιτούτου είναι ακόμη μακρύς και δύσβατος.

Σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή του Ινστιτούτου στο Επιστημονικό Μνημόσυνο της 19^ης Φεβρουαρίου 2016 μπορεί να είναι ορόσημο για να αντιληφθούμε όλοι ότι η ακτινοβολία του Ινστιτούτου είναι μεγαλύτερη από εκείνη που θαμπώνει την υπερηφάνεια του τόπου μας και απαιτεί μεγαλύτερη ευθύνη, πολιτική και διαχειριστική υπευθυνότητα και κυρίως στρατηγικό σχέδιο με ορατά βήματα, μεθοδικότητα, λογοδοσία, διαφάνεια, μετρήσιμα αποτελέσματα. Αν αναλογιστούμε ότι αντίστοιχα ορόσημα του παρελθόντος μεγαλύτερης εμβέλειας όπως οι τριήμερες εκδηλώσεις σε Αθήνα και  Κύμη, το 1983, στο εορτασμό του Έτους Παπανικολάου (100 χρόνια από την γέννησή του) πήγαν χαμένα,  κατανοούμε ότι ο δρόμος δεν υπάρχει εάν δεν χαραχθεί με τις παραπάνω προϋποθέσεις!!!

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι, καλώς ή κακώς, το Ινστιτούτο ανήκει στην τοπική αυτοδιοίκηση και  αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό ως θετική πρόκληση για να αρθεί η τοπική αυτοδιοίκηση στο ύψος της ευθύνης και να διαφυλάξει, για λογαριασμό της τοπικής κοινωνίας, τόσο το κύρος όσο και το «δώρο» για την Κύμη και την Εύβοια γενικότερα. Συνεπώς οφείλει να αναδείξει την ικανότητά της για αυτή την αποστολή χωρίς να παραμελήσει την διαφύλαξη της διοικητικής της αυτοτέλειας και της θεσμικής και πολιτικής της αυτονομίας. 

Εγγύηση για όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι η ενεργή συμμετοχή και άμεση παρακολούθηση των διοικητικών και επιστημονικών δραστηριοτήτων του Ινστιτούτου από την ίδια την ενεργή τοπική κοινωνία της Κύμης μέσα από έναν δυναμικό Όμιλο φίλων του Ινστιτούτου Γεώργιος Παπανικολάου.

Να λοιπόν μία ευκαιρία να ξεφύγει η Κύμη και η ευρύτερη περιοχή από την εσωστρέφεια και την επαρχιώτικη νοοτροπία και κυρίως από την πολιτική μιζέρια για να χαράξει νέους δρόμους κοινωνικής και πολιτικής ανάπτυξης γύρω από έναν «τοπικό αναπτυξιακό πόρο» τεράστιας, παγκόσμιας, εμβέλειας. 

Ο πενιχρός απολογισμός της Π.Ε. Εύβοιας

Σχόλιο του Δημήτρη Κατσούλη

Με ιδιαίτερη προσοχή διαβάσαμε την τοποθέτηση του Αντιπεριφερειάρχη της Π.Ε. Εύβοιας  σχετικά με το μερίδιό του στον Απολογισμό της Περιφερειακής Αρχής που αφορά την Εύβοια.

Ενώ αναφέρεται αρχικά σε τρείς άξονες δράσης, ουσιαστικά απαριθμεί τα «επιτεύγματα» στον ένα μόνο, στα τεχνικά έργα. Τίποτε δεν έχει να πει για την εσωτερική και την  εξωστρεφή λειτουργία της περιφερειακής διοίκησης αλλά ούτε και για την – πράγματι εκτός πεδίου αρμοδιοτήτων ως προς την κοινωνική φροντίδα- δράση στην κοινωνική πολιτική, την στήριξη της επιχειρηματικότητας και την τόνωση της απασχόλησης. Σημαίνει άραγε ότι είναι πενιχρός ο απολογισμός σε αυτούς τους τομείς ή μήπως ότι ακόμη δεν αναλήφθηκαν πρωτοβουλίες; Ότι και να συμβαίνει ο πρώτος χρόνος της θητείας τους υπήρξε πλούσιος σε συνθήματα, νεολογισμούς και διακηρύξεις και πάμπτωχος σε αποτελέσματα.

Έτσι περιορίζεται στον άξονα των τεχνικών έργων.

Προχώρησαν αρκετά από όσα είχαν ξεκινήσει. Είτε αυτά είναι κρατικής αρμοδιότητας (π.χ. Νοσοκομείο Χαλκίδας) είτε περιφερειακής ή ευθύνης της Διαχειριστικής Αρχής. Ασφαλώς έγιναν και οι συντηρήσεις των οδικών αξόνων, ολοκληρώθηκαν λιμενικά έργα της προγραμματικής περιόδου 2007-2014 ενώ νέα έργα δεν έχουν ακόμη δρομολογηθεί αφού τώρα αναμένεται η έναρξη του τρέχοντος προγράμματος.

Με άλλα λόγια η πεπατημένη αναγορεύεται σε επιτυχία και εξωραϊζεται με επικοινωνιακές κορώνες. Κανένα ουσιαστικό βήμα στην περιφερειακή ανάπτυξη, κανένα ουσιαστικό βήμα στην αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων της περιφερειακής οικονομίας, της φτωχοποίησης και της ανεργίας. Επειδή όμως όλα αυτά απαιτούν σχέδιο, πόρους και κυρίως ικανότητα διακυβέρνησης ας συμφωνήσουμε ότι ο φετινός χρόνος και ο επόμενος είναι η «αρένα» όπου θα δοκιμαστούν τα λόγια και τα συνθήματα και θα μετρηθούν οι δράσεις και τα αποτελέσματα. Πλην όμως η καλή ημέρα φαίνεται από το πρωί και δεν είναι και τόσο καλή….

Η Περιφέρεια, συνολικά αλλά εν προκειμένω στην Εύβοια, συνεχίζει να δουλεύει κατά περίπτωση, συγκυριακά και κυρίως με προφανές κριτήριο τον παραγοντισμό και την ανανέωση των πελατειακών σχέσεων. Με την παλιά δοκιμασμένη τεχνική που θολώνει τα νερά για να κρύψει την παντελή έλλειψη σχεδίου και κυρίως βούλησης να προχωρήσουν τομές και αλλαγές τόσο στην οργάνωση και τη διάταξη του ανθρώπινου δυναμικού όσο και στην ποιότητα και τον προσανατολισμό των περιφερειακών πολιτικών.

Ας ελπίσουμε ότι ο επόμενος απολογισμός θα είναι ουσιαστικός, πλήρης αποτελεσμάτων και περισσότερο κοντά στην ειλικρίνεια. Κυρίως όμως να αντικαθιστά  την ευφράδεια του επικοινωνιακού λόγου με την ποιότητα και την ικανότητα της διακυβέρνησης.