SOS Ευβοϊκός: Το Ειδικό Χωροταξικό για τις ιχθυοκαλιέργειες αγνοεί τις τοπικές κοινωνίες.

Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Ο Ευβοϊκός Κόλπος, Βόρειος και Νότιος, εκ της φύσεως κλειστός, φυσικός διαχωριστής της Εύβοιας από την Στερεά Ελλάδα και την Αττική συγκεντρώνει στις ακτές του μεγάλα οικιστικά σύνολα όπως η μητροπολιτική περιοχή της Χαλκίδας αλλά και η Ανατολική Αττική και δευτερευόντως η πλευρά της στερεοελλαδίτικης ακτής του Βορείου Ευβοϊκού ενώ εκατέρωθεν επί δεκαετίες λειτουργούν τα μεταλλεία και οι υποδομές της ΛΑΡΚΟ. Υπήρξε και είναι πηγή οικονομικής ανάπτυξης για την Εύβοια και την Φθιώτιδα πρωτίστως αλλά ταυτόχρονα και πεδίο ρύπανσης τόσο από τις βιομηχανικές όσο και από λοιπές ανθρωπογενείς εστίες.

Ο Ευβοϊκός Κόλπος έχει ιδιαίτερη συμβολή στην αλιεία και τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται επίκεντρο της ιχθυοκαλλιέργειας. Οι γεωφυσικές του συνθήκες τον καθιστούν ιδιαίτερα πρόσφορο για την εγκατάσταση μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας και γιαυτό οι μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου στρέφουν σε αυτόν το ενδιαφέρον τους. Μετά την πρώτη φάση της ασχεδίαστης χωροθέτησης των δεκαετιών 80 και 90 ακολούθησε η μακρόχρονη περίοδος εκκολαπτόμενου σχεδιασμού ενώ παράλληλα οι μονάδες πολλαπλασιάστηκαν. Η αναβολή της χωροθέτησης ενθαρρύνει την εξάπλωση χωρίς όρια και περιορισμούς έτσι ώστε όταν ολοκληρωθεί η έγκριση του σχεδιασμού αυτός να υπαχθεί και να καθοριστεί από τετελεσμένες καταστάσεις.

Η εξέλιξη του σχεδιασμού χαρακτηρίζεται όμως από την ανάθεσή του στην πρωτοβουλία των ίδιων των επενδυτών. Οι κεντρικές Υπηρεσίες απλώς σιγοντάρουν και εγκρίνουν ενώ οι περιφερειακές και τοπικές αρχές παραμένουν εντελώς στο περιθώριο.

Σήμερα βρίσκεται σε αναμονή  η έγκριση από το Συμβούλιο της Επικρατείας του Προεδρικού Διατάγματος για την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που αποτελεί προαπαιτούμενο για την έγκριση του Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου της Ιχθυοκαλλιέργειας. Η διαδικασία εκκρεμεί από το 2011. Από τους Ωρεούς έως το Μαρμάρι αναπτύσσονται στον Ευβοϊκό Κόλπο 15 ζώνες ιχθυοκαλλιέργειας και προβλέπεται η κατάληψη 22.000 θαλάσσιων στρεμμάτων. Ως προς τους οικονομικούς επενδυτικούς στόχους αναμένεται πενταπλασιασμός της παραγωγής με αντίστοιχη επαύξηση των ρυπογόνων ουσιών που συνεπάγεται η τροφή και η ενίσχυση της παραγωγής με αντιβιοτικά και χημικά.

Η κατάσταση αυτή πολλαπλασιάζει και την επιβάρυνση του θαλάσσιου αλλά και του παράκτιου περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή οι μελέτες δείχνουν ότι παραβιάζονται βασικοί κανόνες ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής προστασίας, αγνοούν τα λιβάδια Ποσειδωνίας και παρακάμπτουν τις περιοχές NATURA.

Από τις διαδικασίες απουσιάζουν εντελώς οι παράκτιες κοινωνίες του Ευβοϊκού, οι Δήμοι αλλά και η Περιφέρεια. Καταστρώνεται ένα πεδίο αντίστοιχο εκείνου της αιολικής ενέργειας. Οι αποφάσεις λαμβάνονται στο κέντρο, στα Υπουργεία, με μοναδικό παίκτη τις εταιρείες και τα επενδυτικά συμφέροντα των ιχθυοκαλλιεργητών που προτάσσονται και σχεδόν προστατεύονται απολύτως ενώ αγνοείται η φέρουσα ικανότητα του περιβάλλοντος, η συγκέντρωση και άλλων ρυπογόνων δραστηριοτήτων και η χωρίς περιορισμούς ρύπανση του Ευβοϊκού Κόλπου που δεν διασώζεται από τα ρεύματα τα οποία συνήθως επικαλούνται ως άλλοθι οι ρυπαντές.

Η απάντηση σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει πάντως να είναι η άρνηση, η καταστροφολογία, η εργαλειοποίηση του προβλήματος από πλευρές που κατά κανόνα αρνούνται την βιώσιμη ανάπτυξη καθώς και κάθε μορφή ανάπτυξης.

Η απάντηση πρέπει να είναι ο ορθολογικός, συμμετοχικός σχεδιασμός με κριτήριο την φέρουσα ικανότητα του Ευβοϊκού, δηλαδή σε ποιο βαθμό και σε πιά έκταση μπορούν να αναπτυχθούν οι μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας έτσι ώστε να μην επιβαρύνουν πέρα του ανεκτού το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον.

 Η ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας στην εύφορη γιαυτήν λεκάνη του Βόρειου και Νότιου Ευβοϊκού είναι κρίσιμο να υπηρετεί τους πιο κάτω όρους:

Να εκτείνεται στα όρια της φέρουσας ικανότητας του χώρου πράγμα το οποίο πρέπει να προκύψει από πολυπαραγοντική μελέτη της φέρουσας ικανότητας για την συνολική οικονομική λειτουργία του χώρου η οποία θα μετρά την επιβάρυνση και τα όρια ανοχής και των λοιπών βασικών οικονομικών και αναπτυξιακών δεικτών, όπως π.χ. επιρροή της υφιστάμενης οικιστικής ανάπτυξης, επιρροή της μεταλλευτικής δραστηριότητας (ΛΑΡΚΟ), ανάπτυξη της παράκτιας και όχι μόνο αλιείας και άρα διατήρηση και προστασία του «φυσικού» αλιευτικού πλούτου, επιβάρυνση από την τουριστική ανάπτυξη κ.α. Όλες αυτές οι παράμετροι μαζί με την αναγκαία αξιοποίηση του Ευβοϊκού και για ιχθυοκαλλιέργεια θα δώσουν το μέτρο της φέρουσας ικανότητας.

Αντίθετα, η μονοσήμαντη προσμέτρηση του επενδυτικού οφέλους των εταιρειών και η μονοκριτηριακή συνδρομή του μέγιστου δυνατού κέρδους δεν συμβάλλει στην βιώσιμη ανάπτυξη του Ευβοϊκού Κόλπου και συντελεί στην καταστροφή του. Η καταστροφή αυτή θα είναι σε βάρος τόσο του φυσικού θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος όσο και κυρίως σε βάρος των τοπικών κοινωνιών. Σε αυτή θα συμβάλει επίσης και ο περιορισμένος αριθμός των θέσεων εργασίας σε συνδυασμό με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος εργασίας και των αμοιβών με αποτέλεσμα οι θέσεις εργασίας να μην διατίθενται ή να είναι αποκρουστικές για το εργατικό δυναμικό των τοπικών κοινωνιών γεγονός που δεν συντελεί στην επαύξηση της τοπικής οικονομίας. Προστίθεται επίσης και ένας ακόμη πολύ σοβαρός παράγοντας: η κλιματική αλλαγή οδηγεί στην ερημοποίηση των παράκτιων περιοχών και από αυτήν την αρνητική εξέλιξη δεν εξαιρείται ο Ευβοϊκός. Συνεπώς ένας ακόμη αρνητικός παράγοντας πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Εν κατακλείδι, ο ειδικός σχεδιασμός των ιχθυοκαλλιεργειών στον Βόρειο και Νότιο Ευβοϊκό Κόλπο, πρέπει να λαμβάνει υπόψη ολιστικά την φέρουσα ικανότητα, να μην συγκρούεται με άλλες παραγωγικές δραστηριότητες και μάλιστα με εκείνες που προσφέρουν άμεσα πλούτο στις τοπικές κοινωνίες της Εύβοιας αλλά και των απέναντι ακτών, να είναι βιώσιμος. Σε κάθε περίπτωση ο ειδικός σχεδιασμός δεν πρέπει να είναι ασύνδετος με τον γενικό χωροταξικό σχεδιασμό και εν προκειμένω κυρίως με τον ειδικό σχεδιασμό του Θαλάσσιου Χώρου στον οποίο αναμένεται να προστεθούν νέες σημαντικές παράμετροι, όπως π.χ. οι υπεράκτιες ΑΠΕ. Το κυριότερο, είναι ανάγκη να μπει σε πρώτο πλάνο η διαδικασία και το θεσμικό πλαίσιο των σχεδιασμών, γενικών και ειδικών, και εν προκειμένω του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου για τις Ιχθυοκαλλιέργειες η εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανόνων για την διαβούλευση και την συμμετοχή στον σχεδιασμό των τοπικών κοινωνιών και των φορέων που επηρεάζονται άμεσα από τις επιπτώσεις. Η συμμετοχή αγνοείται και παρακάμπτεται επίμονα από την ελληνική ελίτ. Όταν επιχειρείται καθίσταται εντέχνως και επίμονα προσχηματική.

Ο Ευβοϊκός Κόλπος δεν θα προστατευτεί ουσιαστικά εάν δεν βγουν μπροστά οι τοπικές κοινωνίες που γειτνιάζουν και ζουν από αυτόν, εάν δεν πάρουν πρωτοβουλία για ενημέρωση, μελέτη των επιπτώσεων, επεξεργασία και κατάθεση προτάσεων οι Δήμοι και η Περιφέρεια. Παράλληλα η επόμενη κοινοβουλευτική και πολιτική περίοδος πρέπει να χαρακτηριστεί από ένα κίνημα διεκδίκησης για την άσκηση των δικαιωμάτων συμμετοχής στη διαμόρφωση των πολιτικών που επηρεάζουν την ζωή των πόλεων και των περιφερειών.

 Ο Δήμος και η Περιφέρεια πέραν των θεσμοθετημένων αρμοδιοτήτων τους έχουν ένα γενικό πολιτικό και θεσμικό δικαίωμα και συνάμα υποχρέωση να διεκδικούν την προστασία του συμφέροντος των κοινωνιών που εκπροσωπούν για όλα τα ζητήματα που τις αφορούν, να διεκδικούν την συμμετοχή στη διαμόρφωση των αντίστοιχων δημόσιων πολιτικών και να μην μένουν απαθείς ή απλώς διαβιβαστές κάθε λογής διαμαρτυριών, χωρίς δική τους επεξεργασία, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα ή στη Δικαιοσύνη. Έχουν καθήκον υπεράσπισης του δημοσίου τοπικού συμφέροντος με συμμετοχή, ουσιαστική και de facto στη διαμόρφωση των Εθνικών γενικών ή ειδικών χωροταξικών σχεδίων με  κάθε τρόπο.

Εν κατακλείδι οι τρεις πιο  άμεσα ενδιαφερόμενοι Δήμοι της Εύβοιας αλλά και η Περιφέρεια αλλά και όλη η τοπική αυτοδιοίκηση του Νομού οφείλει να έχει λόγο, θέση, πρόταση και συμμετοχή στη διαμόρφωση και του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου για τις Ιχθυοκαλλιέργειες με κριτήρια όσα αναφέραμε παραπάνω. Αυτός εξάλλου είναι ο ρόλος τους. Να υπερβαίνουν τα όρια της θεσμοθετημένης εξουσίας   τους και να παρεμβαίνουν δυναμικά.

Η παρουσίαση του Νέου ΕΣΠΑ 2021-2027 στην Χαλκίδα.

 

Παρακολούθησα διαδικτυακά την σημερινή παρουσίαση του Επιχειρησιακού Προγράμματος Στερεάς Ελλάδας  για την περίοδο 2021-2027 που έγινε στην Χαλκίδα. Κάθε νέο Πρόγραμμα αναπτερώνει ελπίδες αλλά πρέπει να αναλογιζόμαστε και τα αποτελέσματα των προηγηθέντων. Όλα αυτά υπό το προγραμματικό πρίσμα της περιφερειακής ανάπτυξης η οποία δεν είναι απλώς «αριθμητική εργολαβιών», «καταμέτρηση ενισχύσεων» χωρίς αποτίμηση των αποτελεσμάτων στην πραγματική οικονομία αλλά στο προσθετικό ζητούμενο της συνολικής περιφερειακής ανάπτυξη, «αποδελτίωση συμμετοχής σε εκθέσεις» χωρίς επίσης αξιολόγηση και αποτίμηση στην συνολική πρόοδο της επιχειρηματικότητας στην Περιφέρειά μας. Εξάλλου η επικέντρωση του ενδιαφέροντος των ασκούντων την περιφερειακή εξουσία τόσο στα προηγηθέντα όσο και στο νέο πρόγραμμα  σε προγραμματικούς προσανατολισμούς που έχουν συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό διακύβευμα, αντίστοιχο της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, δεν προάγει σε περιφερειακό επίπεδο την κοινωνική δικαιοσύνη αφού απουσιάζει η έμφαση στην αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων κοινωνικής συνοχής όπως για παράδειγμα η τόνωση της εργασίας μέσα από την ενίσχυση των δομών κοινωνικής οικονομίας, οι νομικά υποχρεωτικές ενισχύσεις της οποίας αφαιρέθηκαν ή υπεξαιρέθηκαν από την Διαχειριστική και την Περιφερειακή Αρχή, κόντρα στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ αντίθετα οι πόροι της κοινωνικής συνοχής κατευθύνθηκαν σε επιδοματικές ή πρακτικές φιλευσπλαχνίας κατά το πρότυπο της νεοφιλελεύθερης αντίληψης για την κοινωνική φροντίδα. Η πρακτική αυτή συνάδει άλλωστε και με την παρωχημένη στην Δυτική Ευρώπη αλλά κυρίαρχη στην Ελλάδα της νεοφιλελεύθερης εξουσίας πελατειακή προτεραιότητα στις κοινωνικές παροχές. Στην Περιφέρεια αυτή η πολιτική και διαχείριση των αναπτυξιακών προγραμμάτων σημαίνει πρωτίστως εκτέλεση έργων με όρους αδιαφάνειας στο μοίρασμα και υποβάθμισης στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Σημαντικά έργα παραδόθηκαν ημιτελή, π.χ. δρόμος Στόμιο-Πλατάνα,  και δεν είναι ορατή η ολοκλήρωση έτσι όπως προέβλεπε η μελέτη με βάση την οποία δημοπρατήθηκαν.  Η πελατειακή σχέση υπό την μορφή λειτουργικής εξάρτησης διέπει και τις σχέσεις Περιφέρειας και Δήμων και των δύο μαζί με την Κυβέρνηση και τους κυβερνητικούς βουλευτές. Απουσιάζει παντελώς η ουσιαστική συμμετοχή της κοινωνίας στην διαβούλευση κατά την φάση προγραμματισμού αλλά και του ελέγχου κατά την εφαρμογή. Κορυφαία η Περιφέρεια στην υποβάθμιση της αδιαφάνειας και της ειλικρινούς και έγκαιρης λογοδοσίας.

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας έχει την μερίδα του λέοντος στην έτσι και αλλιώς αυθαίρετη χωροθέτηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με «ναυαρχίδα» της «πράσινης ολιγαρχίας» την Εύβοια. Πέρα από σπασμωδικές διαμαρτυρίες των πολιτικών οργάνων και «αναισθησίας» των αρμοδίων υπηρεσιών, παρακολουθεί ως θεατής την επέλαση που εξελίσσεται σε επιδρομή. Όφειλε και οφείλει να προτάξει με δική της πρωτοβουλία την σχεδιασμένη χωροθέτηση, τον περιορισμό  νέων επενδύσεων εκτός ειδικού χωροταξικού σχεδιασμού και να προωθήσει την συμμετοχική ενεργειακή δημοκρατία. Εξακολουθεί όμως να παραμένει απαθής θεατής για να μην κακοκαρδίσει ίσως τους ολιγάρχες που λυμαίνονται πλέον την πράσινη ενέργεια και τους υψηλούς συμπαραστάτες τους στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας χρειάζεται ένα νέο αφήγημα περιφερειακής ανάπτυξης με κατευθυντήριους άξονες την διαμόρφωση και ενίσχυση ενός νέου παραγωγικού προτύπου προσαρμοσμένου στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της στερεοελλαδίτικης κοινωνίας. Χρειάζεται ισόρροπη κοινωνική συνοχή ως προϋπόθεση για την ισόρροπη, συμμετοχική και κοινωνικά δίκαιη περιφερειακή ανάπτυξη. Η Περιφέρεια μόνο όταν έχει σαφή προσανατολισμό που απορρέει και από την δημοκρατική λειτουργία, την ανοικτή και συμμετοχική, της περιφερειακής εξουσίας μπορεί να στοχεύσει στην ανάδειξη με όρους περιφερειακής αυτονομίας στο μείζον αναπτυξιακό της όραμα και αυτό να είναι ικανή να το διαχειρίζεται σε επίπεδο ευρωπαϊκής περιφερειακής συγκρότησης.

Ο προσανατολισμός αυτός έπρεπε να αποτυπώνεται στο υπό εφαρμογή νέο ΕΣΠΑ. Επειδή  όμως απουσιάζει, όλα ακολουθούν την πεπατημένη της στερεοελλαδίτικης περιφερειακής αυτοδιοίκησης η οποία, ιδίως στα χρόνια της ενηλικίωσης που συμπίπτουν με τις δύο θητείες της νεοδημοκρατικής περιφερειακής αρχής, που δεν φαίνεται να είναι σε θέση να ανεβάσει τον πήχη και να αποκτήσει δυναμική αντάξια του κύρους που πρέπει να έχει μία Περιφέρεια όπως να προτάσσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο της περιφερειακής αυτονομίας, ως ενδιάμεσο επίπεδο μεταξύ των πόλεων και των Δήμων και της Κεντρικής Κυβέρνησης, με την οποία – σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο- η σχέση είναι εταιρική και όχι σχέση υποτέλειας  και αντανακλαστικών μειονεξίας.

Αυτές οι σκέψεις επανήλθαν ακούγοντας και βλέποντας την σημερινή εκδήλωση. Επειδή φέτος είναι και χρονιά που θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την περιφερειακή Αρχή, αλλάζοντας και την πορεία της Περιφέρειας, σκέφθηκα ότι είναι χρήσιμο να τις μοιραστώ.

Ο Γιώργος Σπύρου για την παράκαμψη του Αγίου Στεφάνου της Χαλκίδας (Υψηλή Γέφυρα-Νέα Λάμψακος)

 • Η παράκαμψη του Αγ. Στεφάνου της Χαλκίδας (Υψηλή Γέφυρα – Κόμβος Αγίου Στεφάνου – Νέα Λάμψακος) ενδιαφέρει πολύ τον Νομό μας, ενδιαφέρει εξίσου όμως και την πόλη μας.

• Με την ιδιότητα του υποψήφιου Δημάρχου Χαλκιδέων προχώρησα σε μία σειρά επαφών σχετικά με το παραπάνω έργο.

Συναντήθηκα διαδοχικά:

α) με τον κύριο Μπενρουμπή Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας ΜΕΤΚΑ που έχει αναλάβει την εκτέλεση του συνολικού οδικού έργου μέχρι τα Ψαχνά, καθώς και με τους αρχιμηχανικούς της παραπάνω εταιρείας,

β) με τον Διευθυντή της επιβλέπουσας Υπηρεσίας Δ13 του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, κ.Κανελλόπουλο,

γ) επίσης επικοινώνησα με την Διεύθυνση Μελετών της ίδιας Υπηρεσίας (κα. Πρωτοπαπά), τον συντάκτη των σχετικών προμελετών κ.Ασημάκη, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο των υδατοδρομίων κ.Χαραλάμπους και έθεσα τις πληροφορίες και τα συμπεράσματα των παραπάνω συναντήσεων και επικοινωνιών υπόψιν του Προέδρου του ΤΕΕ Εύβοιας, κ.Κώστα Λάππα, σε συνάντηση που είχα μαζί του, την Πέμπτη 25 Μαΐου 2023, τα οποία και συνοψίζω ως εξής:

1. Η παράκαμψη του Αγ. Στεφάνου, δηλαδή το τμήμα Υψηλή Γέφυρα – Νέα Λάμψακος, συνεχίζει να παραμένει προς το παρόν ως προαίρεση. Δηλαδή είναι στην διακριτική ευχέρεια της αναθέτουσας αρχής που συμβασιοποίησε την μεγάλη παράκαμψη (μέχρι τα Πολιτικά), να αναθέσει και αυτό το τμήμα μέσα σε 18 μήνες από την υπογραφή της κύριας σύμβασης.

2. Συνομολογείται από όλες τις πλευρές, ότι το έργο θα παραμείνει ελλιπές και τεχνικά ανορθόδοξο, όσο διαρκεί η εκκρεμότητα της διεύρυνσης του αυλού της Υψηλής Γέφυρας, είτε με νέα (δίδυμη) Υψηλή πλάι στην υφιστάμενη, είτε με δεύτερο κρεμαστό οδόστρωμα κάτω από το υφιστάμενο, εφ’ όσον τα τεχνικά χαρακτηριστικά του έργου το επιτρέπουν.

3. Το τμήμα Υψηλή Γέφυρα - Ν.Λάμψακος (παράκαμψη Αγ.Στεφάνου) πρέπει να μελετηθεί με δύο κύριες λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, σε αντίθεση με το τμήμα Ν.Λάμψακος - Πολιτικά - Β. Εύβοια, που συρρικνώθηκε σε μια κύρια και μια βοηθητική λωρίδα ανά κατεύθυνση. Ο λόγος είναι ότι μετά τη Ν.Λάμψακο, ο δρόμος διαχωρίζεται σε δυο επί μέρους κλάδους, εκ των οποίων ο ένας κατευθύνεται προς Βόρεια και ο άλλος προς Νότια Εύβοια. Το κοινό τους όμως τμήμα (παράκαμψη Αγίου Στεφάνου) δέχεται τα κυκλοφοριακά φορτία και των δυο παραπάνω κλάδων.

4. Οι επικρατέστερες λύσεις που έχουν προμελετηθεί για την χάραξη της παράκαμψης Αγίου Στεφάνου είναι δύο:

Α) Ζεύξη του όρμου του Αγίου Στεφάνου με συνεχή γεφύρωση μήκους περίπου 700 μέτρων και

Β) Περιπορεία του παραλιακού μετώπου του Αγίου Στεφάνου επί μήκους 1.800 μέτρων, τμήμα του οποίου περίπου 500 μέτρων θα κατασκευαστεί με επίχωμα στη θάλασσα και γεφυρώσεις στο παραθαλάσσιο μέτωπο.

Η επικρατούσα και υπό μελέτη σήμερα λύση είναι η δεύτερη λόγω μικρότερου κόστους.

5. Τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε λύσης είναι:

5.1. Η α) λύση δεν επιβαρύνει το παραλιακό μέτωπο του Αγίου Στεφάνου, το οποίο είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος, ιστορικό τοπόσημο της Χαλκίδας (πηγές Αρέθουσας) και φιλοξενεί ορισμένα παλαιοβιομηχανικά κτίρια μεγάλης αξίας, τα οποία εφάπτονται σχεδόν αυτού του παραλιακού μετώπου.

Αντίθετα η λύση β) μεταφέρει στο παραλιακό μέτωπο έναν οδικό άξονα με κυκλοφοριακά φορτία παρόμοια του υφιστάμενου άξονα Σχηματάρι – Χαλκίδα, θα αποκλείσει το παραλιακό μέτωπο της περιοχής από τη θάλασσα, αφού θα εκτελεστεί πάνω σε επίχωμα ύψους περίπου 2 μέτρων και θα δημιουργήσει σοβαρή όχληση που θα επιδράσει αρνητικά σε ενδεχόμενες επαναχρήσεις των παλαιοβιομηχανικών κτιρίων.

5.2. Στη φάση κατασκευής του έργου της β) λύσης θα παρακωλυθεί η κυκλοφορία και οι υφιστάμενες χρήσεις της περιοχής (πχ. Υδατοδρόμιο), το οποίο εν τω μεταξύ προβλέπεται να ευρίσκεται εν λειτουργία, πράγμα που δεν θα συμβεί εφόσον προκριθεί η α) λύση.

5.3. Η α) λύση μειώνει τη διαδρομή κατά 1 χλμ. σε σχέση με την β) λύση και μεταφέρει την κυκλοφορία στη θάλασσα, αφήνοντας ελεύθερους τους χώρους στο παράκτιο μέτωπο, για αστικές χρήσεις (πχ. ποδηλατόδρομος, πεζόδρομος κλπ.)

5.4. Στα μειονεκτήματα της α) λύσης, όπως προαναφέρθηκε, κατατάσσεται ότι αυτή κρίνεται ως ακριβότερη από την β) λύση, χωρίς να έχουμε ακριβή κοστολογικά στοιχεία.

6. Δεν έχει μελετηθεί καθόλου κάποια ενδιάμεση λύση, η οποία θεωρούμε ότι μπορεί να αποδειχθεί ως βέλτιστη και ζητάμε να την διερευνήσει η αναθέτουσα αρχή πριν προχωρήσει σε τελική οριστική μελέτη.

Τη λύση αυτή επεξεργαστήκαμε στοιχειωδώς και παρουσιάσαμε στους παραπάνω αναφερόμενους στην αρχή του κειμένου, ως ιδέα προς διερεύνηση και είναι παραλλαγή της α) λύσης και περιγράφεται συνοπτικά ως εξής:

• Να γεφυρωθεί μόνο το πρώτο θαλάσσιο τμήμα του έργου (προς τον λόφο Μπαταργιά) μήκους περίπου 150 μέτρων με επικλινή γεφύρωση που θα άρχεται σε στάθμη μεγαλύτερη των 10 μέτρων από τη θάλασσα προς την πλευρά του λόφου Μπαταριά και θα καταλήγει 2 μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας.

• Κάτωθεν αυτής και σε ανοίγματα πλάτους 40 μ. έκαστο, θα μπορούν να διέλθουν κάθε είδους πλωτά καθώς και τα υδροπλάνα εν πλω προς το υδατοδρόμιο του Αγίου Στεφάνου.

• Εν συνεχεία το οδικό έργο θα συνεχιστεί προς Νέα Λάμψακο ως οδός επί επιχώματος επί μήκους περίπου 550 μέτρων.

• Η παραπάνω ενδιάμεση λύση διαθέτει το επιπλέον πλεονέκτημα ότι διά του οδικού έργου παράγεται ανέξοδα και ένα λιμενικό. Διαμορφώνεται αυτόματα μια μεγάλη λιμενολεκάνη που μπορεί να πάρει τη χρήση τουριστικού λιμένα.

• Επίσης είναι σαφώς μικρότερου κόστους από τη λύση της συνεχούς γεφυρώσεως του όρμου (α΄ λύση) και ενδεχομένως ίσου ή και μικρότερου κόστους από τη φθηνότερη β’ λύση.

Με αυτά τα δεδομένα ζητήσαμε από τον Πρόεδρο κ.Λάππα να ενεργήσει, αξιοποιώντας τον θεσμικό ρόλο του ΤΕΕ ως τεχνικού συμβούλου της Πολιτείας, ώστε αφ’ ενός να ενημερωθεί αναλυτικά το Επιμελητήριο από την Διεύθυνση Μελετών (Δ13) σχετικά με τις μελέτες που έχουν δρομολογηθεί και αφ’ ετέρου να συμβάλλει ενεργά, ώστε η μελέτη του παραπάνω οδικού έργου να μην επικεντρωθεί μόνο στη διευκόλυνση της κυκλοφορίας με το μικρότερο κόστος, αλλά να σταθμιστούν και οι επιπτώσεις που θα έχει στην πόλη της Χαλκίδας, ανάλογα με τις λύσεις που θα δοθούν.